14 dec Gymjunkie van de maand: Ruben

Hi Gymjunkies!

Ik ben Ruben van Riel, 23 jaar oud, afgestudeerd op het CIOS, fysiotherapeut in opleiding en beginnend ondernemer. Ik ben ontzettend enthousiast om mijn reis over mijn passie en huidige levensstijl met jullie te delen. Eigenlijk begon mijn toewijding voor de gym al toen ik een jaar of 12 was. Mijn vader ging destijds regelmatig in de gym van zijn werk trainen om fit te blijven. Ik ben toen eenmalig meegegaan en kan me erg goed herinneren dat ik alleen maar naar de gewichten kon blijven staren vanaf de loopband waar ik op stond. Ik deed destijds atletiek. Dit heb ik 10 jaar lang gedaan dus ik had een redelijke basis om te beginnen met trainen. Toen ik 16 was kon ik dan eindelijk de gym in. Ik was gestopt met atletiek en wilde met ‘’full focus’’ werken naar een mooi fysiek.

Hoe het is begonnen…

Ik begon eigenlijk zoals ieder individu, gewoon maar eens wat aan de gewichten te trekken en oefeningen af te kijken van andere mensen die spierballen hadden. Destijds was er nog geen Instagram, andere platvormen voor het bouwen van een ‘’shredded’’ fysiek of andere eindeloze evidentie over het creëren van spierhypertrofie. Destijds was bodybuilding niet erg hot. De fitness fysieken zoals je ze de laatste tijd ziet waren er ook niet. De gymcultuur was destijds meer van; get huge (and fat) of niks. Dus ik ben ontzettend veel kcal gaan eten en oneindig gaan zoeken en lezen op websites over bepaalde oefeningen. Dit ben ik gaan reproduceren in de sportschool tot ik op een gegeven moment trainingstechnieken aan het toepassen was die de veteranen niet kende. Ik ben in een korte tijd ontzettend veel in spiermassa aangekomen. Ik consumeerde destijds veel lactose en suikers om maar aan extra kcal en eiwitten te komen naast het normale voedingspatroon van thuis. Zoals je misschien kan zien in mijn transformatiefoto werd ik binnen ongeveer 2,5 jaar 20kg zwaarder. Vet, veel vocht onder de huid van alle lactose en geen spierdefinitie. Ik heb echt moeten leren om veel te eten in die tijd. Terugkijkend naar deze tijd heb ik de (langdurige) wintervacht nodig gehad om een basis te bouwen voor mijn fysiek zoals hij nu is.

Langzaam kreeg ik meer kennis over voeding en training. Ik ben toen anders en slimmer gaan eten, niet minder. Mijn energiegebruik lag hoger aangezien de extra kg’s spiermassa gevoed moesten worden en ik en mijn buddy’s altijd 2x per week benen en 3x per week upper body trainden. Het duurde dus niet lang voor ik droger werd. Na deze tijd voelde ik enorme drang om mijn kennis en enthousiasme over te dragen naar anderen. Ik werkte later in een sportschool voor een aantal avonden in de week waarin ik mensen wat trainingstips en algemene begeleiding gaf. Ik trainde (wel slimmer), nog steeds iedere dag en leefde volgens mijn passie.

Op mijn 17e stapte ik over naar een andere gym waar meer mogelijkheden waren qua apparatuur en gewichten om een goed fysiek op te bouwen. Daar heb ik mijn huidige trainer Kevin leren kennen. Hij heeft me ontzettend veel geleerd over bodybuilding, trainingstechnieken (met een bewegingswetenschappelijke benadering) en voeding. Later werden de ‘’shredded physiques’’ steeds populairder. Ik had voor mezelf destijds stellig besloten dat ik bodybuilding altijd naturel zou blijven doen. Ik besefte me dat bodybuilding niet realistisch en haalbaar was voor me als naturel ‘’atleet’’. Ik was toen een jaar of 18/19.

Toen ik aan mijn opleiding fysiotherapie begon leerde ik veel over het psychosociale aspect van de mens. Ik leerde enorm veel over de psychologische kant van persoonlijke belemmeringen van de mens. Op fysiek en mentaal gebied. Tijdens mijn opleiding ben ik ontzettend veel na gaan denken over hoe ik mensen zou willen helpen of coachen in de toekomst. Ik mistte iets in de fysiotherapie wat ik wel wilde. En dat was het uitvoeren van mijn passie en anderen te helpen met de ‘brandende’ persoonlijke hulpvraag. Vaak zitten de belemmeringen niet in dat uurtje training in de gym, maar in de overige 23uur van de dag. Werk gerelateerd, stressfactoren, bewegingsbeperkingen of andere zaken. Ik geniet van het proces om mijn bedrijfje te zien groeien en om anderen te helpen met het bouwen van een mooi fysiek maar bovenal; te coachen op mentaal gebied voor een betere ’ik’.

Zoals ik reeds op Instagram citeerde; ‘’The most beautiful thing you can be is yourself. I am a product of my own passion. I am happy and I feel happy. Some people think this is hard and unachievable naturally.. You know why? These people talk about others in order to feel better for themselves. About negativity and complaints. And that’s all because they just don’t understand what a true passion is. This is me. I love positivity.’’ – Ruben van Riel.

De wedstrijd
Reeds heb ik mijn eerste wedstrijd gedraaid. De WBFF Europe in London. Ik zat nu tevens in het laatste jaar van mijn studie en wilde ontzettend graag nog een wedstrijd draaien. Deze ambitie had ik al 7 jaar lang. Ik realiseerde me dat dit de tijd was. Ik had redelijk wat tijd over om deze droom nu te realiseren. Ik ben samen met mijn trainer plannen bij gaan stellen in de afgelopen zomer op het gebied van voeding en training en ben echt m’n ‘ass off’ gaan trainen voor de WBFF Europe die op 12 November plaats vond. Ik was ongelofelijk gemotiveerd. In deze tijd waren trainingen ontzettend heavy omdat ik leeg was maar erg zwaar trainde, zonder middelen. Ik heb geleerd wat doorzetten was, vooral op het gebied van voeding. Elke dag weer die droge witvis met spruiten en wat rijstwafels. Geen sausjes, geen lekkere snacks tussendoor.. Alle training gerelateerde ‘broscience’ die leeft in de sportschool werd in die tijd ook volledig ontkracht met alle kennis van mijn trainer door jarenlange ervaring, gemixt met wetenschappelijke evidentie. De spierdichtheid en spierkwaliteit werd beter. Ik heb genoten van gehele proces en de verandering van mijn lichaam en geest. Binnen de wedstrijdvoorbereiding ben ik altijd blijven leven met een lach. Het was niet makkelijk maar ik voelde ontzettend veel positiviteit. Ik deed echt wat voor mezelf, iets wat passie is en wat dicht bij mijn hart ligt.

These people talk about others in order to feel better for themselves. About negativity and complaints. And that’s all because they just don’t understand what a true passion is. This is me. I love positivity.’’ – Ruben van Riel.

Ik ben 3 dagen voor de wedstrijd vertrokken naar London. Je ziet vrijwel niets van de stad, het enige wat je wil is naar de supermarkt, zorgen dat je voeding op orde is en uitrusten in de B&B. Volledige focus lag er op de wedstrijd. Na het uitrusten en alle updates met mijn trainer was het zo ver. De wedstrijd vond plaats in de mega 02 arena. Dit was een kick. Bij aankomst was ik verbluft van het feit wat voor een geweldige mooie show de WBFF had opgezet. Een prachtige zaal met een mooie professionele stage. Ik had er zin in. Backstage flink wat gegeten en toen het podium op. Ik voelde me wat zenuwachtig vooraf maar deze zenuwen waren meteen weg toen ik mijn eerste stappen op het podium ook daadwerkelijk zette. Dit was mijn ding, ik voelde me zelfverzekerd en had hier hard voor getraind. Al die jaren lang. Ik was ontzettend tevreden met het resultaat hoe mijn lichaam eruit zag. Uiteraard hebben we het goed gevierd met een flinke hamburger achteraf (en 5 donuts).

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal!

Je kunt Ruben blijven volgen via zijn Instagram account: @ruben.fit