24 feb Diabetes type 1, hoe heeft dat mentaal en fysiek invloed?

Toen ik 7 jaar oud was kreeg ik de diagnose Diabetes Type 1. Ik weet nog dat ik dacht dat het vast wel over zou gaan, maar zo werkt het helaas niet met mijn chronische ziekte. Ik kon het jarenlang niet accepteren en ging slecht om met mijn lichaam, waardoor de klachten alleen maar erger werden.

Het roer moest om!

In 2013 besloot ik dat het roer om moest. Ik wilde me beter voelen en ervoor zorgen dat mijn suikers stabieler waren. Regelmatig had ik al horror verhalen gehoord over mensen met type 1 waarbij de nieren het niet meer doen of er een voet geamputeerd moest worden. Je kunt namelijk complicaties krijgen als je lange tijd slechte suikers hebt. Daarbij had ik ook een zware depressie en als ik depressieve gevoelens ervaar dan zijn mijn suikers nog moeilijker te reguleren.

Genoeg redenen dus om beter voor mezelf te gaan zorgen. Ik ging aan mijn mindset werken, gezond eten en bijna dagelijks aan krachttraining doen! Dat vond ik lastig, want ik vond gezond eten niet lekker en sporten helemaal niet leuk.  In het begin was het dus wel moeilijk om door te zetten. Toch wilde ik niet opgeven, omdat ik wist dat het beter is voor mijn gezondheid. En dat was een goede keuze, want het is nu juist mijn passie geworden!

DIABETES TYPE 1 IS ER ALTIJD

De trainingen gingen moeizaam, type 1 is er altijd en heeft invloed op alles wat je doet. Als ik gestresst ben, verdriet heb, maar ook als ik blij ben of iets spannends mee maak. Mijn bloedsuikers zijn dan niet goed te regelen. Zo is het ook met trainen.

Voordat ik ga trainen moet mijn suiker goed zijn, als ik een hypo heb ( lage suiker) dan kan ik niet sporten zonder nog iets te eten met suiker. Vaak moet ik dan nog 30 minuten wachten tot mijn bloedsuiker weer op pijl is. Bij een hypo heb je het gevoel dat je flauw gaat vallen, één keer is dit ook bij mij gebeurd.

Het gebeurde tijdens het uitgaan en was erg beangstigend. Iedereen dacht dat ik gewoon teveel gedronken had, dus er werd niet snel ingegrepen. Maar ik had helemaal niks gedronken, het was een lage suiker en ik moest zo snel mogelijk suikers hebben. Zelf voelde ik de hypo niet goed aankomen, omdat  het erg warm was en ik dacht dat ik me flauw voelde van de hitte. Het is al jaren geleden, maar ik vond het zo eng, dat ik nog steeds erg bang ben voor hypo’s.

SPORTEN MET EEN LAGE SUIKER

Tijdens het trainen heb ik het ook regelmatig ervaren dat ik een lage suiker had. Ik kan soms niet inschatten of ik flauw ben van het sporten of van een hypo. Tijdens mijn workout moet ik dan ook vaak tussendoor weer gaan prikken. Ik train eigenlijk nooit met een gerust gevoel. Je bent er altijd wel mee bezig of je suiker goed is. Ik hou dan ook niet van lange workouts, omdat ik dan gegarandeerd een hypo krijg. Het werkt bij iedereen met diabetes type 1 anders en je moet zelf jouw manier vinden die werkt.

Als ik een hypo heb krijg ik het onwijs warm, ga trillen ben erg duizelig en kan opeens boos of geïrriteerd worden, snak naar suikers en voel me heel moe. Ik heb het ook laatst in de auto gehad. Ik was erg moe en mijn ogen vielen steeds dicht op de snelweg. Ik dacht dat ik gewoon moe was omdat ik weinig had geslapen. Toen heb ik toch maar de auto aan de kant gezet en mijn bloed geprikt. Mijn bloedsuiker bleek zo laag te zijn dat het niet eens meer te meten was op mijn bloedglucose meter! Als ik niet was gestopt was ik flauwgevallen tijdens het rijden. Ik ben met auto rijden dan ook altijd erg voorzichtig en prik mijn bloedsuiker liever te vaak dan te weinig.

DE STRUGGLES MET EEN HOGE SUIKER

Mijn suiker kan ook te hoog zijn ( een hyper). Dit is vaker het geval bij mij dan dat hij te laag is. Dit gebeurt om allerlei redenen bijvoorbeeld als ik iets spannends mee maak, stress ervaar, een drukke dag heb, tijdens het sporten, als ik eet of drink, minder actief ben of langer uitslaap. Met eten of drinken is het niet altijd makkelijk in te schatten hoeveel je moet spuiten dus het kan dan ook te hoog of te laag worden.

Als mijn suikerspiegel te hoog is moet ik erg veel plassen, ook al drink ik niks. Ik heb een droge mond, ben erg moe, moet meestal overgeven en ben erg misselijk en alles voelt zwaar aan. Zelf een stukje lopen is dan al vermoeiend. Ook kan ik weer stemmingswisselingen krijgen. Dat vind ik misschien nog wel het moeilijkste van alles. Het is niet leuk om je zo te voelen, want ik ben juist een positief ingesteld persoon, maar als mijn suiker zo schommelt kan ik me heel down of chagrijnig voelen.

Tijdens het sporten ervaar ik regelmatig ook een hoge suiker. Ik moet dan insuline bij spuiten om mijn suiker weer naar beneden te krijgen, maar als je iets te veel spuit kan je weer een lage suiker krijgen. Het moet dus precies goed zijn. Helaas helpt het spuiten tijdens het sporten soms ook niet. Mijn lichaam ervaart dan blijkbaar toch stress en ook al spuit ik insuline bij mijn suiker gaat dan weinig of niet naar beneden. Pas uren na de workout daalt hij weer.

Als ik een oefening doe met een hyper ( hoge suiker), dan voelen mijn spieren al verzuurd aan voor ik eraan begin. Het is dus extra zwaar om dan te trainen, alleen ik zet toch altijd door. Anders kan ik niks meer doen in mijn leven, want het is erg moelijk mijn suiker spiegel heel de dag perfect te houden. Mijn leven is heel druk, onregelmatig maar vooral heel leuk en ik wil niet dat mijn type 1 mij tegenhoudt in dingen die ik leuk vind om te doen.

HET HEEFT INVLOED OP ALLES WAT JE DOET

Ik reis veel het laatste jaar, dat was altijd een droom van mij. En dat is erg moeilijk, want mijn suiker is helemaal van slag. Koude of warme temperaturen  hebben er namelijk ook invloed op. Het eten is anders, waardoor ik niet goed weet hoeveel ik moet spuiten. Vaak spuit ik dus te weinig of te veel, wat weer resulteert in hoge en lage suikers.

Het leven op zich is niet makkelijk met diabetes type 1. Sporten is een groot onderdeel van mijn leven en dat blijft toch een beetje eens struggle. Ik focus me alleen niet teveel op het negatieve en probeer altijd te kijken naar wat ik wel kan doen. Wat ik wel lastig vind is dat je omgeving vaak niet beseft hoeveel invloed het heeft op je. Wat ik ook begrijp, want zij voelen niet wat mensen met type 1 voelen. Het heeft invloed op alles wat je doet en hoe jij je voelt.

Momenteel hebben er ongeveer 120.000 mensen in Nederland diabetes type 1. Naast astma is het de meest voorkomende ziekte bij kinderen. Jaarlijks groeit dit aantal en het komt zowel bij kinderen als volwassenen voor.

Ik hoop dan ook met mijn verhaal meer awareness te creëren rondom type 1 en een duidelijker beeld te scheppen van wat het inhoudt.

Type 1 daar kun je niet omheen!

daarkunjenietomheen.nl – wil je meer weten over Diabetes Type 1?

*Dit artikel komt voort uit een samenwerking waarbij we meer awareness willen creëren rondom de chronische ziekte diabetes type 1. Lees hier onze disclaimer.

Je kunt mij volgen via

Instagram, Facebook , YouTube & Bloglovin’.