Marissa is een echte doorzetter die het woord opgeven niet kent. Vroeger durfde ze nooit in bikini op het strand te liggen en nu, 23 kilo lichter, staat ze te stralen op het podium als bikini fitness atlete.

”Wat heb ik er zin in… maar ik heb zo’n weg te gaan! Dat was mijn eerste gedachte bij het stellen van mijn doel: aan een bikinifitness-wedstrijd meedoen.”

EVEN VOORSTELLEN

Mijn naam is Marissa en mijn leeftijd is 22 jaar. Ik heb mijn hele leven moeite gehad om een normale meid te zijn die er slank uitzag. Op de basisschool werd ik vaak gepest omdat ik te zwaar was. Ik durfde nooit normaal in een bikini op het strand te liggen of een strak jurkje aan te trekken. Kortom ik ben mijn hele leven lang onzeker geweest om hoe ik eruit zag. Toch zagen mensen mij niet op die manier, omdat ik een sportinstructrice ben en voor een volle zaal vrouwen sta. Ik had zeker een goede conditie, maar die chocola in de kast… die ging toch echt op.

DE KNOP OM

Klaar met het dik zijn en klaar met de onzekerheid. Eind oktober 2018 startte mijn doel. Het stond al jaren op mijn bucketlist en dit was de juiste timing. Ik zou een jaar lang gaan trainen voor een bikinifitness-wedstrijd. Ik had contact gezocht met een bodybuildcoach en was ready om mijn leven 180 graden te draaien. Ik moest de hele dag door kip, broccoli en rijst eten. Ook moest ik veel cardio- en krachttraining doen. Het was dan wel de ouderwetse manier van preppen, maar ik was rond de kerst tien kilo afgevallen.

Om mezelf nog beter voor te bereiden ben ik met een vriendin, die al wat wedstrijden had gedaan, naar poseerles geweest. Er waren allemaal mooie meiden die over een paar weken hun wedstrijd hadden en er strak uitzagen. En ik liep daar op mijn hoge hakken als Bambi op het ijs. Maar opgeven deed ik niet.

In februari ben ik naar een andere coach gegaan. Een coach waar ik me beter bij voelde en die wist wat hij deed. Hij vond dat ik te weinig at. Ik mocht naar mijn idee weer lekkere dingen eten, zoals pindakaas en bosbessen. Vanaf dat moment ging het hard. De weegschaal bleef hetzelfde maar mijn lichaam veranderde compleet. Elke week werd ik een stukje zekerder en uiteindelijk gingen de kilo’s er ook af. Ik ben zelfs nog op vakantie geweest. Ik lette op mijn voeding en was niks aangekomen.

En toen… 13 weeks out. Tijd om geen cheats van lekkernijen meer te eten maar puur te focussen. Mijn eetschema’s veranderden om de paar weken en mijn ochtendcardio werd steeds meer. Ik kreeg lijnen, ik kreeg een smaller gezicht, ik kreeg buikspieren! Mijn vetpercentage werd steeds lager waardoor ik zag wat er aan spiermassa nog overbleef.

Elke week werd het mentaal en lichamelijk zwaarder. Ik werd vermoeider en mijn humeur werd er niet beter op. Gelukkig had ik veel mensen om me heen die me steunden en die me erbij hielpen. Ook had ik veel mensen leren kennen, wat superleuk was. Ik was uiteindelijk toen twintig kilo afgevallen.

Na een heftige peakweek was ik er toch echt klaar voor: de wedstrijd. Zenuwachtig reden mijn vriend en ik naar Rotterdam voor de voorbereidingen zoals haren en make-up doen, en de tanning. Aangekomen in het Luxor Theater in Rotterdam werd ik opgevangen door mijn coach en teamgenoten voor de laatste voorbereidingen. Ik ben in een jaar tijd 23 kilo afgevallen en was klaar om het podium op te gaan.

Je kunt mijn fitjourney volgen via fit.bymaris