11 jul GYMJUNKIE VAN DE WEEK – KRISTEL

Vandaag het bijzondere verhaal van Kristel. 9 jaar geleden viel haar zicht in één keer weg, na onderzoek bleek ze MS te hebben en ze kwam in een rolstoel. Na slecht voor zichzelf gezorgd te hebben vond ze de kracht om het roer compleet om te gooien en laat ze haar ziekte niet meer haar leven bepalen. 

MIJN VERHAAL

Ik zal mij even voorstellen; Ik ben Kristel 30jaar “oud” en kom uit het mooie Brabant!
9 jaar geleden fietste ik naar mijn werk op mijn verjaardag, en na al een paar weken tintelingen in mijn linkerhelft van mijn lijf te hebben viel nu ook mijn zicht weg. Uiteindelijk die ochtend kwam ik bij de huisarts samen met mijn moeder. Die wilde mij wegsturen met dat ik stress zou hebben. Na aandringen ben ik toch doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar zagen ze dat ik vlekken op mijn hersenen heb. Met dit bericht ben ik naar huis gestuurd….

Een aantal onderzoeken en maanden later kwam het nieuws dat ik MS had. Mijn wereld verging letterlijk! Ik was zo ontzettend bang voor wat komen zou… In de jaren daarna heb ik mezelf verwaarloosd in het opzicht van sport en voeding. Ik gaf er gewoon niks meer om daarnaast was ik al vrij stevig. Ik werd dikker en ook zieker, kreeg meer last van mijn MS ook omdat ik ook eigenlijk op alle spuitvarianten van medicatie allergische reacties kreeg.

Mijn angst werd waarheid… Ik kwam in een rolstoel terecht! Hierdoor kreeg ik het ook psychisch heel zwaar. Zo afhankelijk ineens van iedereen en zo kwetsbaar. Ik kreeg last van paniekaanvallen. Toen ik was gerevalideerd wilde ik overstappen van neuroloog en ziekenhuis omdat ik mij niet gehoord voelde bij mijn huidige neuroloog. Na mijn overstap werd er al snel duidelijk dat ik in aanmerking kwam voor vrij nieuwe medicatie; een pilletje genaamd Gilenya! Nu kreeg ik ipv medicatie stootkuren prednison als ik zieker werd. Dus Gilenya was voor mij echt een redding.

Gilenya is een zwaar middel hiervoor moet je ook goed gekeurd worden of je lichaam wel sterk genoeg is om het medicijn aan te kunnen. Tijdens onderzoeken dachten de doctoren te zien dat ik een gaatje in de kamer van mijn hart had. Hiervoor moest ik geopereerd worden, zodat ze dat dicht konden branden en ik wel aan de Gilenya zou kunnen beginnen. Ik was super bang voor deze ingreep. En nogmaals werd mijn grote angst realiteit. Ik kwam weer in een rolstoel terecht omdat mijn lichaam de aanslag van de ingreep niet aan kon. Ik moest weer helemaal opnieuw beginnen. En het ergste was nog wel dat het gaatje er nooit had gezeten waarvoor ik geopereerd moest worden.

TIJD VOOR VERANDERING

Toen ik eenmaal weer helemaal gerevalideerd was mocht ik dan eindelijk beginnen met Gilenya. Maar mijn verwaarlozing van mezelf en alle medicatie hadden ondertussen al heel veel gevraagd van mijn lijf. Ik woog inmiddels ongeveer 125kg. Dat is de laatste keer dat ik op de weegschaal ging staan. Ik wilde dit niet meer zo! Ik moest het roer omgooien.

Ik had door mijn MS ook erg traag werkende darmen, ongeveer 1/3 maakt geen peristaltische beweging meer. Ik had al meerdere onderzoeken gelezen dat vlees een negatief effect kon hebben op je darmen dus ik dacht ik kan het wellicht proberen en zodoende ben ik gestopt met vlees eten. Dit scheelde al veel in buikpijnen maar nog niet alles was opgelost. Ik was bereid om een stap verder te gaan en te kijken of veganistisch eten mij zou helpen. Dat deed het!

Naast mijn voeding aanpassen ging ik ook steeds meer bewegen zoals zwemmen, lopen en hardlopen. Later heb ik zwemmen ingeruild voor fitnessen. Wat ik nu nog 4 keer in de week doe en 1 a 2 keer in de week ga ik lopen/hardlopen. Dit alles heeft geresulteerd dat ik sterker in mijn schoenen ben gaan staan, meer zelfkennis heb, ik weet wat ik aan de mensen om mijn heen heb en het belangrijkste is; is dat de MS niet meer mijn leven leid. Ik ben zelf weer de baas over mijn eigen lijf. Mede dankzij mijn nu gezondere levensstijl heb ik geen nieuwe shoop meer gehad. Wel houd ik nog last van oude klachten als mijn weerstand verminderd maar nog zelden van mijn benen. Meestal uit zich het dan toch in vermoeidheid, blaasontsteking last van mijn darmen en tintelingen in mijn lijf.

WAT IK GRAAG ZOU WILLEN

Ik zou graag zien dat de begeleiding in ziekenhuizen beter zou gaan. Ik heb mij vaak erg in de steek gelaten gevoeld terwijl ik echt niet op mijn mondje ben gevallen. Wat medicatie met je doet is super belangrijk en als je daar niet in thuis bent kan er niet worden verwacht dat je daar juist mee om kan gaan. Namelijk door de prednison kun je last krijgen van vreetkicks als je hier niet op voorbereid wordt is de kans groot dat het er ook langzaam in sluipt. Sommige medicatie kan ook blijvende schade aan richten. Hier moet gewoon meer duidelijk over worden gecommuniceerd naar mijn mening. Betreft het afvallen ben ik er absoluut nog niet, maar ik geef niet op. ondanks dat het echt niet makkelijk is. Ik ben nu in het totaal al meer dan 45kg kwijt en een stuk leuker (vind ik zelf dan).

TOT SLOT

Ik hoop hiermee mensen te inspireren om niet op te geven. Ook al zit soms gewoon echt werkelijk waar alles tegen… Van die tegenslagen leer je alleen maar. Ik vind mezelf een mooier persoon geworden door alles wat ik heb meegemaakt. Mijn vriendschappen zijn beter en familiebanden sterker. En wat niet… Ik heb ook beter geleerd om los te laten wat andere mensen van mij vinden. Dit is een proces maar het geeft wel echt zoveel meer rust.

Leef gezond!! Maar vooral geniet van het leven, haal er alles uit en leef je leven op jouw eigen manier!!